روحانی چگونه با پویش «پشیمانیم» مقابله کرد؟/ حاشیه های یک سخنرانی حاشیه ساز

به گزارش سرویس سیاسی موج رسا; روحانی در سخنان جالبی با اشاره به اینکه دسترسی آزاد مردم به اطلاعات یکی از حقوق شهروندی آنها است، گفت: «دستگاه های مختلفی به دنبال بستن شبکه‌های اجتماعی هستند و می‌گویند باید بزرگراه را ببندیم، چون یک راننده تخلف کرده است؛ اما این چه استدلالی است که به خاطر یک تخلف بزرگراهی بسته شود، مگر می شود از فضای اینترنت خارج شویم و بگوییم می خواهیم اشتغال درست کنیم. شب گذشته در جلسه شورای عالی فضای مجازی گزارشی ارائه شد که 70 درصد خدمات دنیا از طریق اینترنت و فضای مجازی است ما اگر می خواهیم مشکل آب را حل کنیم می توانیم از اینترنت و فضای مجازی و امکاناتی که این فضا در اختیار ما قرار داده است ،استفاده کنیم. نمی توانیم به دنیای 50 سال پیش برگردیم. درست است که جوانی ما مال 50 سال پیش است اما افکار ما باید به روز باشد.»

این سخنان را باید از زاویه ای متفاوت از آنچه منتقدان و حامیان بدان می پردازند دید و تحلیل کرد؛ چرا روحانی اینگونه و در این زمان سخن گفت؟

برای پاسخ به این سوال باید چند روزی به عقب بازگردیم. هنگامی که برای نخستین بار مفاد لایحه بودجه 97 رسانه ای شد و به یکباره سیل گسترده ای از انتقادات روانه دولت شد. منتقدین دولت روحانی قلم ها را تند و تیزتر کرده و با صدای بلند اعلام کردند که این روزها را چند ماه قبل و پیش از انتخابات پیش بینی کرده و نسبت بدان هشدارهای لازم را داده بودیم و بارها گفتیم که در دولت تدبیر و امید عملا اراده محکمی برای رفع مشکلات اساسی بدون وارد ساختن فشار گسترده به مردم وجود ندارد.

اما این همه ماجرا نبود چرا که منتقدین عملکرد روحانی و دولتش سالهاست این موارد را تکرار و هشدار می دهند؛ اما آنچه بسیار مهم و متفاوت بود، انتقادات شدیدالحن حامیان پروپاقرص حسن روحانی بود که برخلاف حمایت های بی چون چرای 7ماه گذشته در انتخابات، این بار شمشیر را از رو کشیدند و به انتقاد هم اکتفا نکرده و صراحتا از پشیمانی خود سخن گفتند.

کار به جایی رسید که پویش (پشیمانیم) راه اندازی شد آن هم توسط کسانی که دیروز حنجره خود را با عبارتهایی چون به عقب بر نمی گردیم، باروحانی تا 1400، دوباره ایران و ... متلاطم ساختند.

اوضاع رفته رفته متشنج می گردید و هر چه زمان می گذشت بر حجم انتقادات افزوده می شد؛ علی الخصوص که عملکرد دولت در زلزله کرمانشاه نیز چندان رضایت بخش نبود و اگر نبود حضور شبانه روزی جان برکفان سپاه و ارتش، این میزان از خدمات را نیز شاهد نبودیم.

در روز دانشجو تلاش شد تا به گونه ای فشارهای ناشی از ضعف خدمت رسانی به زلزله زدگان کرمانشاه با بکار بردن جملاتی هیجان آور، به فراموشی سپرده شود که گویا این ترفند کارگر نیفتاد.

پس در این شرایط بایستی اتفاقی رخ می داد تا قدری از انتقادات منجر به پشیمانی کاسته شود تا روحانی بتواند خود را از مهلکه ساخته شده نجات دهد و چه بهتر که باز هم آسمان به ریسمان بافته شده و موج سواری بر احساسات کمک حال شود.

جملات ابتدای یادداشت را بایستی در این چارچوب دید و تحلیل کرد. فضای انتقادی شدید علیه دولت تدبیر امید را می شود اینگونه به حاشیه برد و مطالب کم اهمیت و دسته چندم را با یک حرکت سیاسی- رسانه ای به صدر خبرها کشاند؛ علی الخصوص که بسیاری از منتقدان روحانی به راحتی در زمین بازی چیده شده مشارکت و گول می خورند.